Erken Kaybedenler
Emrah Serbes'in 2009 yılında İletişim Yayınları tarafından yayımlanan ve 8 kısacık hikayeden oluşan kitabıdır. Erken Kaybedenler benim için her zaman çok özel bir kitap olmuştur çünkü kitapta anlatılanlardan bazılarını benim çocukluğumda yaşadıklarımla aynı. Emrah Serbes çocukların dünyasına girebilmeyi çok iyi başarmış.
Doksanların son dönemine yetişmiş çocuklar bu kitapta çok şey bulacaktır. 2013 yılında Tüyap kitap fuarında 2 saat ayakta bekleyerek Emrah Serbes imzası almaya başarmıştım. Ayrıca kitaplığımdaki tek yazarından imzalı kitaptır.
Benim için bu kadar önemli olabilmesinin nedeni sadece çocukluğumun gözlerimin önüne gelmesi değil, okurken çok eğlenmiş ve ardından çok üzülmüş olmam. Duygu karmaşasını gerçekten yaşadım hem de aynı sayfada. Bunu başarabilecek çok az yazar vardır o yüzden Emrah Serbes benim için çok önemli bir yazar. En çok altını çizdiğim ve artık ezberleme noktasına geldiğim kitaptır.
Emrah Serbes, çabuk öfkelenen, kolay vazgeçen, baştan çıkmış erkek çocukları konuşturuyor. Kederli, insana dokunan komik hikâyeler bunlar. Taşrada ve kâinatta, yapayalnız kalmış erkek çocukların hikâyesi. (arka kapak)
Kitaptan altını çizdiğim cümleler:
-Hadi lan oradan sayın başkanım.
-Bir derviş ya da manyakoğlumanyağın teki değilseniz olayları küçültmeden ya da büyültmeden, oldukları gibi kabul ederek yaşayamazsınız.
-Sevgi budur, gözlerini kapadığında oradadır ve bir milyon sene sonra bir milyon insan arasında da görsen, ha işte o dersin.
-Sevilen her kadın bir şarkıdır, bütün sözlerini hatırlayamazsın belki ama melodisi kalır aklında.
-Unutmanın acısı, ayrılığın acısından farklı. Ayrılık hüzne yakın, unutmak kasvete. Yani birini er geç unutmaya mahkum olduğunu bilmenin kasvetinden bahsediyorum. Birini yavaş yavaş unuttuğunun bilincine vardığın anların sıkıntısından bahsediyorum. O kişinin parça parça silinip alakasız hatıraların arasına karışmasından bahsediyorum. Belki de neden bahsettiğimi bilmiyorum, sadece üzülüyorum, vasıfsız keder.
Bi'Yudum